Wat was de koffie ineens vies toen ze weg was… Na 10 dagen met Fina in huis was ik als kraamvrouw gewend geraakt aan een heerlijk bakje precies op maat, geroerd en wel binnen handbereik neergezet. Wat een verwennerij, merk je dan vooral achteraf!

Wij waren in blijde verwachting en kraamhulp hoort daar uiteindelijk bij natuurlijk. Wat heb ik daar tegenop gezien: een vreemde in huis, ik onthand tussen mijn eigen spullen. Maar toen kwam Fina, een verrassende verschijning. Onze verloskundigen hadden al bedacht dat het een goede match met ons zou zijn toen ze “Humor, graag!” in ons geboorteplan zagen staan.

Fina kwam toen de weeën al heftig waren en veel te lachen viel er toen niet voor mij. “Humor: nu dus even niet,” heb ik al puffend nog gedacht. Tussen de weeën door schudden we elkaar de hand. Fina was al meteen druk bezig voor ons en onze verloskundige Maaike en had heel scherp door wat nodig was. Meer dan simpel humor dus.

Toen na 5 kwartier persen onze Silke nog niet kwam en we naar het ziekenhuis moesten was het heel fijn dat onze verloskundige én Fina meegingen! Heel bijzonder. De volgende dag bij thuiskomst was Fina er al snel weer en voelde het meteen vertrouwd.

In de dagen dat Fina er was zijn we langzaamaan vertrouwd geraakt met alle handelingen die bij een klein dochtertje om de hoek komen. Nu kijken we terug op een bijzondere kraamtijd met een lach en een traan (beide in meervoud). Wat komt er veel op je af op zo’n moment en wat was het fijn dat Fina er was: de praktische hulp en tips voor ons als kersverse ouders, een luisterend oor, mooie fotomomentjes, goede gesprekken, een grap op een verwacht en onverwacht moment en een knuffel voor Silke en ons. Een mens kun je immers niet verwennen met liefde.

Bart & Nynke van Schuylenburg