Nog even naar de Ikea

Zes dagen voor mijn uitgerekende datum. Ik voel me fit en geniet enorm van het zwanger zijn. Het kan voor mij niet lang genoeg duren. Ik heb het geluk zonder al te veel kwaaltjes door mijn zwangerschappen te fietsen. Ok, mijn veters strikken wordt iets lastiger en al kletsend de trap op naar driehoog lukt niet meer. De trap op wel hoor, maar het kletsen maakt langzamerhand plaats voor hijgen. Toch pak ik graag de trap, goed voor de doorbloeding.

Tukkie op de bank
Nog even de zwangerschapsbox ophalen in het winkelcentrum. Samen met Keet stap ik op de fiets. Past allemaal net die buik tussen het fietszitje. Het is heerlijk weer. We bezoeken een paar winkels, kopen onverwacht superschattige sandaaltjes voor Keet, komen nog een paar bekenden tegen en ik verwen mezelf met een vers belegd stokbroodje. Op een volgeladen fiets komen we thuis. Ik breng Keet naar bed, peuzel in de zon mijn broodje op en ga daarna even liggen. Even een middagtukkie op de bank, het tukkie dat later in dit verhaal de beste keus van de dag geweest blijkt te zijn.

Nog even naar de Ikea
Kwijlend op de bank word ik wakker van mijn moeder die het huis binnenkomt. Ik had haar verteld dat ik ’s middags nog even naar de Ikea wilde voor een bepaald kastje. Mijn moeder verklaarde me voor gek en zei me dat ik niet hoogzwanger in mijn eentje naar de Ikea ging. Ik zag het probleem niet, ik zou in een uurtje heen en weerom zijn en wist precies wat ik moest hebben. ‘En ik beval niet zomaar hoor’, zei ik onverschillig. ‘Maar wie ontfermt zich over Keet als er iets met jou gebeurt?’, vroeg mijn moeder met kracht in haar stem. ‘Dan ga ik wel met je mee’, zei ze toen ze doorhad dat ik niet echt van plan was om naar haar te luisteren.

Afwasborstels
En zo rijden we samen naar de Ikea. Keet heeft de grootste lol in het winkelwagenautootje, neemt iedere bocht met de nodige precisie en ik waggel er rustig achteraan. Toch maar wel de hele winkel door, nu we er toch zijn. Onderweg kom ik een oude vriendin tegen. We kletsen bij over onze kinderen en mijn zwangerschap. Bij de kassa reken ik het kastje, de altijd handige afwasborstels en wat spullen die ik eigenlijk niet nodig had af. Op naar huis.

Schoonheidsspecialiste
Onderweg bedenk ik me dat ik nog een afspraak bij de schoonheidsspecialiste heb. Shit, bijna vergeten. Ik zet Keet en mijn moeder thuis af en scheur door naar de schoonheidsspecialiste. Nog even mijn wenkbrauwen en voeten laten doen. Daarna kan ik bevallen grap ik lachend. Ik lig niet lekker in de stoel. Voel wat steken in mijn rug en billen maar bedenk me dat het door mijn dikke buik komt. Ik lig gewoon niet zo lekker meer op mijn rug.

Een wee?!
Na de behandeling kom ik thuis, warm ik mijn eten op en duik ik naast Wim op de bank. Terwijl ik met mijn bord op schoot zit, voel ik een kramp in mijn buik. ‘Het zal toch geen wee zijn?’, grinnik ik tegen Wim. Ik heb een oproep gemist van mijn beste vriendin en bel haar terug. Terwijl ik met haar aan de telefoon zit, voel ik weer een kramp opkomen. Ik tik Wim aan en gebaar hevig naar mijn buik. Het trekt weer weg. Wanneer ik even later nog een kramp aan voel komen, onderbreek ik midden in het telefoongesprek mijn vriendin. ‘Het spijt me dat ik je in de rede val, maar ik denk dat ik weeën heb’, zeg ik haar. ‘Echt?!’, antwoordt ze. Ze lacht: ‘Ja hoor, dit wordt weer zo’n Claartje verhaal. Zo’n ik-liep-vanmiddag-nog-in-de-Ikea-bevalling! Hou je me op de hoogte?!’, vraagt ze benieuwd. Tuurlijk, dat beloof ik haar.

Willem
Een paar uur later wordt Willem geboren. In ons kneuterige slaapkamertje met de ramen wagenwijd open want het is zomers warm. Keet slaapt overal doorheen. Wat een dag. Echt, ik ben zo blij dat ik nog even ben gaan liggen tussen de middag. Er waren totaal geen voortekenen. Ok, tot aan de stoel van de schoonheidsspecialiste, toen begon het te rommelen. Maar wie had vanochtend toen ik op de fiets zat ooit gedacht dat ik ‘s avonds zou bevallen? Ikzelf in ieder geval niet.

Weet jij nog wat je deed op de dag van je bevalling? En voelde je het aankomen? Ik ben benieuwd!