Nee nee, de komst van dit kleintje is zeker geen ongelukje. Alles behalve spijt. Maar oh oh wat brengt het weer een hoop drama met zich mee. Niet alleen voor mij. Maar ook voor de directe omgeving. Smullen jullie mee van mijn spijtbetuiging?
‘SORRY… IS DIT ECHT?’
Vandaag is dé dag. Boy or girl? Echt spannend is het niet. Ik ben gewoon een jongensmoeder. Jax heeft meermaals uitgesproken dat hij toch wel heel erg graag een zusje wilt. Pressure!
Het blijft lang stil wanneer we bij de echoscopist zijn. Met spleetogen kijken we richting het scherm maar we zien niks. Bij Jax was hét onderwerp direct in beeld. ‘Wij zijn eruit hoor, het is een meisje’. ‘HUH??? Sorry maar is dit echt?’ Oké, even schakelen. Jax was helemaal door het dolle. Eenmaal in de auto, tranen en ongeloof. ‘We krijgen een mini-me. Ik kan niet wachten!’ Enehhhh… shoppen!
HOBBELS OP DE WEG
Tijdens de zwangerschap maak je geregeld kennis met nieuwe hobbels. De eerste drie maanden groeiden er vooral een behoorlijk aantal vulkanen op mijn gezicht. Altijd fijn die hormonale uitbarstingen. Maar opeens groeit er ook iets aan de voorzijde van mijn lijf. Een onmiskenbaar heuvelgebergte! Mijn buik wordt steeds ronder en groter, het gaat allemaal veel sneller dan bij de eerste. Op de tijd na dan. Die gaat behoorlijk langzaam. Sorry kleintje, maar mamma kan niet wachten tot ze zichzelf weer kan afmatten in de sportschool om haar eigen lijf terug te krijgen.
Gelukkig zijn er ook voordelige heuvels. Er zijn er namelijk nog twee, aan de voorzijde. Ik kan je vertellen; die geven mij elke dag een heeele goede morgen! Waar ik normaal gesproken de dag begin met twee opgeprikte mandarijntjes, kan ik tegenwoordig mijn goede vrinden Sinaas en Appel begroeten. Halleluja!
HET IS ALLEMAAL MIJN SCHULD!
In opperste stemming sta ik voor het fornuis. Vandaag eten we pasta. In no time staat het op tafel maar… ‘Waar blijft Jef? Hij is laat!’ Nee Laris, hij komt altijd rond zes uur thuis en nu staat om half zes het eten al klaar. Eigen schuld, toch? Maar toch word ik met de minuut chagrijniger en de pasta plakkeriger. Terwijl Jef voor zessen vrolijk binnen wandelt ligt het eten al in de prullenbak. Ik geef hem niet bepaalt een warm onthaal. Warm? Nope, eerder witheet. Na een hoop kabaal komt het besef. Wat een sukkel. Ik dus. Niet Jef. Om de meest onzinnige dingen ben ik gepikeerd of soms zelfs kwaad. Ik herken mezelf niet. Bij mijn eerste zwangerschap had ik dit toch niet? Sorry mop, het is mijn schuld. Je moet een hoop slikken. Still love you long time 😉
SLAAPKAMERTAFERELEN
Door die enorme buik neemt de hoeveelheid slaapposities behoorlijk af. Voor mij blijven er twee over: Slapen op mijn rug of op je zij. Rug heeft mijn voorkeur. Sorry preggo ladies, ik weet dat velen van jullie kampen met serieuze slaapissues. Maar deze sla ik over. Gelukkig zijn jullie op de hoogte van al mijn andere kwaaltjes 😉 Jef kan wel met jullie meepraten, gok ik. Want deze slaapkoningin gaat liggen en… gnrrrgggggg! Oftewel, stand snurk. Niet te doen. Voor Jef dan. Ik slaap en snurk, de hele freaking nacht. Hij draait me ‘s nachts geregeld naar mijn zij. Helaas van korte duur. Want hoppaaaa, 1 minuut later lig ik weer op mijn rug een half oerwoud te kappen. Ik zeg het nog een keer, sorry mop. Over een paar maanden heb je écht je leven weer terug. Maar dan wel inclusief nachtelijke poepluiers en voedingen. Oeps.
DE KNIPBEURT
Ik heb er zin in! Vandaag doe ik maar één ding; kappertje. Knippen, kleuren, stylen, the whole sha-bang. Gewoon even tijd voor mij. Zonder kiddo. Heerlijk! Oeps, ik vergeet het meisje in mijn buik. Dat maakt dit tafereel ietsje anders Laris. En toen zat ik al in de stoel. ‘Ach, dan is het maar gebeurd. Kapperskleed om en gaan met die banaan! Oh lord, moet ik hier de aankomende 5 uur naar kijken?’ Het kapperskleed wordt dichtgedrukt tot aan mij kin. Oftewel mijn nu nóg rondere plofkoppie inclusief onderkin komt volledig tot zijn recht in de spiegel. ‘Dit is toch niet om aan te gluuuuren? En man man, wat duurt dit lang!’ Normaal gesproken kan ik hier echt van genieten. Maar 5 uur lang stilzitten met een dikke buik… ‘Help!’ Maar goed, het resultaat mag er zijn. De aankomende maanden kan ik weer fatsoenlijk de deur uit.
De knipbeurt down there is overigens ook mega onhandig! Daar sta je dan met je spiegeltje en je scheermes. Ellende is het! Too much information? Sorry not sorry! Alle preggers kampen ermee. Welkom in ons echte leven.
Wat kan ze klagen heh? 😉 Verder is het allemaal best leuk hoor, toch meiden? Met welke issues liepen of lopen jullie rond? Of ben ik écht de enige? Gooi hier gerust zonder schaamte jullie preggo klachten op tafel. Ik kan je vertellen; voelt best lekker dit.
