De geboorte van Lina

Vaak hoor ik van zwangere vrouwen dat zij geschrokken zijn door het lezen of (aan)horen van heftige verhalen rondom de geboorte. Deze verhalen gaan je niet helpen. Ze zorgen ervoor dat je vertrouwen in je lijf daalt en dat je meer tegen de bevalling gaat opzien. Het lezen van positieve verhalen daarentegen geeft je vertrouwen een boost en dat kan je helpen ontspannen tijdens de bevalling. Daarom deel ik deze keer graag het geboorteverhaal van Lina met jullie. Voor Jolien haar eerste kindje, Hugo heeft er al drie. Jolien heeft zich voor de bevalling verdiept in alle opties en keuzes rondom de geboorte. Is aan de slag gegaan met ontspannings- en ademhalingsoefeningen en heeft al haar wensen in een geboorteplan beschreven. Uiteraard is een goede voorbereiding geen garantie voor een ‘droombevalling’. Jolien was zich er ook zeker bewust van dat het anders kon lopen. Jolien haar moeder en zus hadden lange bevallingen met wat complicaties op het einde. Dat maakte haar in eerste instantie wat onzeker, maar later in de zwangerschap gaf Jolien aan heel graag dit ‘familiepatroon’ te willen doorbreken. En of dat lukte!

Op een vroege woensdagochtend in december breken Jolien haar vliezen. Haar hele zwangerschap had Jolien al het gevoel dat haar kindje eerder dan de uitgerekende datum zou komen en dit gevoel komt nu uit. Het grootste deel van de woensdag verloopt verder rustig. Er wordt in de namiddag zelfs nog Sinterklaas gevierd met de andere kinderen van het gezin. Als alle kadootjes uitgepakt zijn merkt Jolien verandering op. Af en toe voelt ze wat krampen. Uiteindelijk besluiten Jolien en haar man Hugo toch nog maar even wat slaap te pakken, want wie weet hoe lang het nog gaat duren. Korte tijd later blijkt dat dit slapen niet meer gaat lukken; de weeën komen steeds vlotter op elkaar. Op dat moment belt Hugo mij met de vraag of ik hun kant op wil komen. Als ik aankom, is ook de verloskundige al aanwezig. Er hangt een hele rustige en gemoedelijke sfeer in huis. Kerstboom, kaarsjes, zacht licht. Jolien loopt rond en vangt kalm wee na wee op, op haar gezicht een ontspannen glimlach. Ze geeft aan zich helemaal high te voelen van de hormonen, ‘héérlijk’ verzucht ze. Hugo is een fantastische steun voor Jolien. Hij praat zachtjes tegen haar, geeft haar een knuffel en aait haar zachtjes over haar rug. Af en toe vangt Jolien een wee op de bal op en draait ondertussen langzaam rondjes met haar bekken. De verloskundige luistert naar de hartslag van het kindje met een houten toeter, zoals Jolien het graag wilde. De verloskundige vindt ook dat het prachtig gaat en stelt voor om nog even naar huis te gaan. Veel meer dan ‘er zijn’ hoef ik tot dan toe als doula niet te doen. Af en toe bied ik Hugo en Jolien iets te eten of te drinken aan, bemoedig ik ze, maak ik onopvallend een foto of beantwoord ik een vraag. Als doula zet ik pas een stap naar voren als de situatie daarom vraagt, als het niet nodig is zet ik een stap terug en laat ik de vrouw (en haar partner) zoveel mogelijk met rust.

Even na middernacht stapt Jolien in het bevalbad, wat Hugo eerder die avond al voor haar heeft klaargezet. De weeën worden ondertussen langer en intenser. Het bevalbad helpt Jolien bij het vinden van een fijne houding en het warme water geeft de nodige ontspanning in de steeds korter wordende pauzes tussen de weeën door. Ondertussen wijkt Hugo niet van haar zijde. Als Jolien vervolgens aangeeft dat ze steeds meer druk ervaart, besluiten we de verloskundige te bellen. Korte tijd later is zij ook weer aanwezig en dit geeft Jolien weer wat meer rust. Het gaat allemaal wel heel vlot! Als Jolien vervolgens aangeeft dat zij het drukgevoel bijna niet meer kan tegenhouden, geeft de verloskundige aan dat zij haar lijf mag volgen en toe mag geven aan dit gevoel. Jolien geeft zich over aan de oerkracht die vrijkomt in haar lichaam. Het is prachtig om te zien hoe zij vol vertrouwen meegeeft aan alles wat haar lichaam haar vertelt te mogen doen. Jolien voelt haar kindje steeds dieper zakken totdat zij zelf het hoofdje kan aanraken. Zo voelt Jolien de vordering wat haar helpt om door te gaan en om zo goed mogelijk mee te geven aan de kracht vanuit haar lijf. Nog even later zien wij ook haartjes verschijnen. En dan, in de vroege donderdagochtend, maakt het kindje een hele zachte landing in het warme water van het bevalbad. Jolien en Hugo leggen het kindje samen op Jolien haar borst. Er gaan een paar minuten voorbij en dan vraagt de verloskundige of Jolien en Hugo ook willen weten of ze een dochter of een zoon hebben gekregen. ‘Oh ja’, zegt Jolien en vervolgens kijkt ze zelf naar het geslacht; ‘een meisje, we hebben een meisje!’. Tien minuten na hun dochter wordt ook de placenta geboren. Nadat de verloskundige deze aan Hugo en Jolien heeft laten zien, wordt deze in een teiltje in het bad gelegd, want de navelstreng is nog niet doorgeknipt. Na een poosje is het water wel wat afgekoeld en stapt Jolien uit het bad. Samen met Hugo en hun dochter kruipen ze heerlijk met zijn drieën onder de dekens om bij te komen van dit avontuur. Ondertussen zet de kraamverzorgende de wasmachine aan, handelt de verloskundige de administratie af en ruim ik het bevalbad op. Als we vervolgens even om het hoekje kijken vertelt Jolien trots dat hun dochter Lina zal heten. Lina wordt gewogen, van top tot teen gecontroleerd en Hugo knipt vervolgens de navelstreng door. Een uurtje later stap ik met net zo’n grote glimlach als Jolien aan het begin van haar bevalling in de auto. Ik ben weer een prachtige en krachtige ervaring rijker!

*de gebruikte namen zijn om privacyredenen gefingeerd