Onze tweede zwangerschap. Voor de tweede keer fantastische begeleiding en zorg van onze verloskundige. En wederom een fantastische kraamzus. Deze keer mocht ik thuis bevallen. Onze kraamzus kwam geruisloos binnen. Ze stelde zich fantastisch, zorgzaam en behulpzaam op en zorgde, samen met de verloskundige, voor een fantastische en relaxte bevalling. In de dagen daarna was onze kraamzus er als coach. En oh, wat was ik er bijna ziek van toen ze weer weg ging.
Maandag 25 november 2019
We zijn uitgerekend op 4 december. Ik volg iedere maandagavond yoga. Met een kleine van 3 is dit een moment van rust en ontspanning. De partnerles hebben we afgelopen vrijdag gehad. Bij sommige uitspraken keken wij onze yoga docente vreemd aan. Achteraf bleek dat ze niet ‘gek‘ was. Ze gaf de juiste tips voor wat er komen ging. Die middag ben ik nog even gaan winkelen met mijn moeder en dochter. Winkelen…ach, voor zover dat gaat als je hoogzwanger bent. We hebben nog even tot 4 december en ik wil graag de laatste dingen afronden. Vanavond nog een uurtje yoga en volgende week de laatste keer. Althans dat dacht ik.
Alles in huis is verder gereed. Mijn wens is om thuis te bevallen! In de namiddag begint het te rommelen, voorweeën? De controle bij de verloskundige die namiddag is goed. Maar, zo zeiden ze: “Het zal geen weken meer duren.” We zien het wel. Niet wetende dat ik 3 uur later de verloskundige moest bellen met de opmerking dat ik vermoed dat het was begonnen. Tijdens het avondeten beginnen de eerste weeën. Nog geen uur later volgen ze elkaar sneller op.Voor zover het gaat, probeer ik nog wat te eten. Af en toe kijkt mijn dochter mij aan met een blik van ‘gaat alles goed mam’? We verdoezelen het, douchen haar snel en brengen haar op bed.
Ik merk dat de weeën steeds sneller achter elkaar komen en heftiger worden. We bellen de verloskundige. Ze is hier al snel en doet ook de mededeling dat het snel gaat. Zoals het er nu naar uitziet kan ik thuis bevallen. Iets waarvan ik had gehoopt dat het zou lukken. Nadat de verloskundige haar spullen heeft gehaald, wordt ook de kraamzus gebeld. Ze komt geruisloos binnen. Stelt zich dienstbaar en behulpzaam op en weet ook haar weg in huis al snel te vinden. Zij doet haar ding en ik het mijne. Wat voelde dat vertrouwd. Op de juiste momenten de juiste handelingen en de juiste woorden. Goud, nu al! En ik had nog niet eens kennis gemaakt. Laat staan gezien hoe ze eruitzag. Haar naam? Geen idee meer van op dat moment, maar ze voelde het perfect aan. Ik zat in een flow. Zij ondersteunde ons, mij, mijn man en de verloskundige.
De weeën worden heftiger. Ik kan mijn yogaoefeningen goed toepassen. Mijn man heeft toch ook wat opgestoken van de partnerlessen en ook hij kan de tips goed toepassen. Ik heb er wat aan. Ondertussen probeer ik alles bewust mee te maken. Voor mijn gevoel heb ik de vorige keer stukken gemist. Die wil ik nu meemaken. Ik weet, heel bewust, om welke momenten dat gaat.
Onze verloskundige komt, in tegenstelling tot de kraamzus, in haar gewone kleding. Ze draagt hakken. Het houdt me bezig. Ben ik verbaasd? Misschien, maar later moet ik erom lachen. Ze had zo’n haast en er was geen tijd voor een outfitwissel. Waarom houdt het mij bezig? Ik ga verder met waar ik mee bezig ben. Mijn kind op de wereld zetten in mijn eigen huis. Alleen dit lijkt al een droom of is het de flow waarin ik zit? Het verlossende woord dat ik mag persen laat niet lang op zich wachten. Wow, wat is het fijn om dat te horen! Ik ben er bijna. We gaan haareindelijk ontmoeten, onze dochter. Volledig in de flow ga ik de persweeën in. Die zijn kort, maar krachtig. Daar is ze, in nog geen drie uurtjes. Wat is dit bijzonder. Met geen woord te beschrijven. Ze moet huilen denk ik direct. En huilen doet ze, yes! En onze andere dochter? Die slaapt. Ze slaapt gewoon door. De eerste ontmoeting is magisch. In onze eigen omgeving. De yoga docente heb ik vreemd aangekeken toen ze zei: “Maak het gezellig en sfeervol. Muziekje aan, kaarsje aan etc“. Toch deed mijn man dat. En wat was dat fijn en sfeervol.
Pas toen ik onze dochter, Vélin Liva, goed had bewonderd en de controles had gehad, kon ik kennismaken met onze kraamzus. Wat hebben we daarna een fantastische week gehad. Wat heb ik, opnieuw, weer veel geleerd van onze kraamzus. Na de bevalling en de controles even lekker douchen en dan slapen. Morgenochtend is ze er weer.
Die volgende ochtend halen we al vroeg onze dochter van boven. Zij heeft geen idee wat zich er die avond ervoor heeft afgespeeld. Mijn man haalt haar op. Op het moment dat ze onze kamer binnen wordt gedragen, kan ik wel janken. Die eerste reactie, die blik in haar ogen. Ze denkt dat haar pasgeboren nichtje bij ons slaapt. Wij vertellen haar dat dit haar zusje is. We beantwoorden al haar vragen. Na de antwoorden en de eerste knuffel is het voor haar over tot de orde van de dag. Trakteren op school. En door. Heerlijk!
De kraamzus komt binnen. Wat heb ik mij weer verheugd op deze periode. Ik zit sinds de eerste weken van mijn zwangerschap al thuis. Door overbelasting kwam ik thuis te zitten. De zwangerschap was in die zin mijn redder. Ik maakte er het beste maar van. Er werd door mijn omgeving goed voor mij gezorgd, maar die week met de kraamzus kan ik mij echt overgeven aan alle hulp. Dat schone bed, het ontbijt op bed. De eerste dag hoor ik eind van de ochtend mijn keukenlade met wijnglazen. Wat zou ze daar nu moeten? Nadat ik borstvoeding heb gegeven, staat er een wijnglas vol met vers fruit voor mij klaar met daarin dat kleine feestelijke parapluutje. Dit bedoel ik! Heerlijk, ik geniet ervan. Dan is er weer die ontmoeting met de verloskundige. Waar ik het eerst naar kijk? Haar schoenen natuurlijk. Nu sneakers. Ik moet weer om mijzelf lachen. Wat je al niet bezighoudt.
Onze kleine spruit doet het goed en onze oudste spruit ook. Ze pakt het goed op.
Soms zijn er momenten dat het niet gaat zoals zij wil of hoopt, of zoals ik wil dat het gaat en verloopt. Dan botsen we, want ze is tenslotte drie jaar en die eigen wil is er echt wel. Onze kraamzus geeft mij tips. Pakt ons beiden soms even aan, maar is vooral begripvol en ondersteunend. Ik geniet intens van de schone bedden, het huishouden wat gedaan wordt, maar steek vooral weer veel op over de zorg voor onze dochter(s). Mijn gevoel? Proberen dit gevoel vast te houden. Dit wilde ik vorige keer ook. Ben benieuwd hoe lang het nu lukt. Dan komt de dag dat ze haar laatste uren bij ons maakt. Kan ik niet iets bedenken om haar hier langer te houden? Helaas, maar het is goed. Wij zijn er klaar voor. Wij kijken terug op een leerzame en liefdevolle periode met onze kraamzus. Gelukkig weet ik nog wel een reden te bedenken om de verloskundige nog weer eens te zien bij de controle over zes weken.
Het is voor onze kraamzus en verloskundige dagelijkse routine. Het is hun werk, maar wat zijn zij voor ons bijzonder.