Kraamweek in quarantaine

Wat leven we de afgelopen maanden in een rare en moeilijke tijd. Tijdens de eerste lockdown werkten we met voorzorgsmaatregelen zoals geen visite en het werken met beschermende middelen. Nu in de 2e lockdown werken we weer op dezelfde manier.

Dat er geen visite mag komen in de gezinnen gaat ook mij aan het hart. Gelukkig is het nu zo dat, wanneer je kraamverzorgende weg is, er één persoon op visite kan komen. Toch fijn om jullie kleine wonder te kunnen showen aan de familie.

Ik was altijd wel blij dat het zo goed werkbaar bleef en dat COVID in het werkveld voor mij nog niet dichtbij kwam. Tot ik een tijdje geleden op wacht mocht.

Op dinsdagochtend werd ik om 7.15 uur wakker gebeld door de planning van KraamZus. Ze hadden een gezin voor mij in Heiloo. Maar er was wel een maar… Ohjee dacht ik, wat krijgen we deze keer.

Mijn collega vertelde dat beide ouders besmet waren met COVID-19 en dat ik 3-uurs zorg mocht leveren volgens protocol. Ik kon mijn beschermende kleding ophalen op kantoor. Dus ik kleedde me snel aan en sprong in de auto. Op naar kantoor om de juiste spullen op te halen. We gaan ervoor!

In de auto belde ik nog even met een collega die onlangs ook in deze situatie gewerkt had. Ze had goede tips voor me. Altijd fijn dat je in zulke situaties ook kunt rekenen op je collega’s.

Bij mijn aankomst in het gezin was de hal al leeggehaald, zodat ik hier mijn beschermende kleding aan kon trekken. Ik had de routekaart uitgeprint waarop dit stap voor stap beschreven stond. Ook stonden er 2 vuilniszakken klaar; één voor mijn spullen en één voor de besmette kleding. Nadat ik helemaal was aangekleed en beschermd genoeg was, ging ik naar boven waar het gezin al op mij zat te wachten.

Eenmaal boven moest ik echt even op adem komen en wennen aan de beschermende kleding. Het was toch een stuk benauwder dan dat ik had ingeschat. Ook draag ik een bril en deze besloeg direct, net zoals het faceshield die ik op had. Niet heel erg praktisch, maar gelukkig had het gezin hier alle begrip voor.

Ik ben bij het gezin gaan zitten. We hebben gekletst over de bevalling en ik gaf direct veel voorlichting. Toen het tijd was om te voeden, was het even passen en meten wat voor ons beiden de meest fijne manier van werken was. Je kunt je moeizaam bewegen door alle beschermende middelen die je draagt.

Toch vind je hier ook samen weer een weg in. Ik heb deze week echt gemerkt dat de ouders al blij zijn dat je ze in deze situatie komt helpen. Ze zijn blij met alle hulp. Ook merkte ik dat je in deze situatie meer je werk doet in de vorm van voorlichting en adviezen.

Tijdens deze zorg kun je door de beschermende kleding niet eten en drinken. Ook kun je tussendoor niet naar het toilet. Bij binnenkomst dien je al je eigendommen achter te laten in een vuilniszak in de hal. Denk hierbij aan je telefoon, maar ook aan de tablet waar wij mee werken. Na de 3-uurs zorg sluit ik met dit gezin voor vandaag af en hebben we een tijd afgesproken om later op de dag nog even te facetimen.

Ik loop naar beneden en in de hal kleed ik mij volgens het protocol uit. Ik gooi de besmette kleding in de juiste zak en gooi deze even later in de container. Thuis aangekomen loop ik rechtstreeks naar de wasmachine om mijn kleding van vandaag uit te wassen en zelf spring ik onder de douche. Fris en fruitig kruip ik nog even achter de tablet om alle administratie van vandaag bij te werken. Zo kan het gezin dit ook teruglezen in hun online dossier en geef ik ze handvaten mee voor de avond en nacht. Wat we die dag hebben besproken, vat ik ook kort samen in het systeem. Altijd fijn om alles nog even terug te kunnen lezen wanneer je kraamverzorgende de dag heeft afgesloten.

Op de afgesproken tijd bel ik nog even met het gezin. Superleuk om dit te doen. Zo ziet het gezin ook wie ze in huis hebben, zonder alle beschermende kleding aan. We bespreken hoe de rest van de dag is verlopen. Ik beantwoord de vragen die ze nog hebben en geef het gezin wat tips voor de aankomende nacht. We sluiten het facetime gesprek af en morgen om 9:00 uur ga ik weer naar ze toe!

Het is zaterdag. Het gezin is al meerdere dagen klachtenvrij en dit betekent dat ze uit quarantaine mogen. Wat een feest en wat een verademing! Het gezin kijkt er naar uit om hun ouders te ontvangen. Eindelijk kunnen ze hun prachtige dochter showen. Ik werk vanaf vandaag met handschoenen en een mondkapje. Wanneer ik meer dan 2 meter afstand heb, kan ik het mondkapje afdoen om wat te eten en te drinken. Vanaf vandaag werk ik ook weer de volledige uren met de gewone werkzaamheden.

De eerste dagen heeft het gezin wat minder fysieke zorg gekregen. Mede daarom hebben we toestemming van de verloskundige om de zorg 2 dagen te verlengen. Deze dagen heb ik fijn kunnen gebruiken om extra ondersteuning te geven bij de borstvoeding, maar ook om het badje nog even te oefenen. Ook keek de moeder erg uit om even een rondje naar buiten te gaan. Aangezien de kleine zo goed groeide, konden we iedere middag even een klein rondje wandelen en wat vitamines en frisse lucht op snuiven!

Het is een bijzondere week geweest. Intensief en aanpassen, maar dat was het allemaal waard. Het is altijd al bijzonder om dit vak uit te mogen oefenen, maar nu in deze pandemie helemaal. Blij dat ik hier mijn steentje aan bij kan dragen. Nu ga ik lekker genieten van mijn aankomende vrije dagen en wil het gezin bedanken dat ze toestemming hebben gegeven om deze blog te mogen maken.

Blijf gezond!

Liefs Manon

Over Manon

Kraamzus Manon is 29 jaar oud, woont samen in Heerhugowaard en houdt van creatief bezig zijn en sporten. Na het behalen van haar verzorgende IG diploma is ze gaan werken in de ouderenzorg. Snel merkte ze dat dit niet was wat ze wilde. Haar passie lag bij de kraamzorg! Na de sollicitatie was ze direct aangenomen en ze heeft er nog nooit een dag spijt van gehad. Ze werkt met veel passen en liefde in de gezinnen. Is het liefst op de achtergrond aanwezig en legt de ouders volledig in de watten. Ook met de andere kinderen in het gezin maakt ze er een feestje van. Ze wil ieder gezin een bijzondere week geven. Een week om niet snel te vergeten met fijne herinneringen!

Alle blogs van Manon →

Reacties op deze blog

Discussie zien we graag, maar wel met respect voor elkaar. Je kunt reageren met achterlating van je e-mailadres en je voor- en achternaam. Om de toegankelijkheid en leesbaarheid van de discussie te bevorderen geldt een maximale reactielengte van 400 woorden. Upload geen foto’s groter dan 500kb!

Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *