Opgeroepen
Daar gaat mijn telefoon: ‘Hinke, je mag naar een bevalling, en…’ Spannend, waar mag ik deze keer heen? ‘Mevrouw spreekt geen Engels en geen Nederlands, meneer spreekt Engels’
Ik ben heel benieuwd hoe deze kraamweek gaat verlopen. Eerlijk gezegd is Engels niet mijn sterkste punt, maar samen komen we er vast uit 🙂
Drie hoog
Gespannen loop ik de trap op, het is namelijk in een flat, drie hoog. Bij binnenkomst word ik warm opgewacht door familie. Meneer is in de keuken bezig, daar maak ik in gebrekkig Engels en Nederlands een klein praatje mee. Wat blijkt meneer kan al een beetje Nederlands. Yess.. dit zal vast wel goed komen, haha. Mijn handen zijn intussen schoon. Door de woonkamer heen zie ik daar allemaal kinderen dansen, muziek luisteren, praten. Wat een gezelligheid. In het kamertje verderop ligt mevrouw in het kraambed, in aanwezigheid van een familielid en de verloskundige.
Bevalling
Het schiet op, de aanstaande kraamvrouw zit al op 8-9 cm ontsluiting. Het gaat niet lang meer duren, want het is haar 6e kindje. De oudste woont nog in het land van herkomst. Ze is aan het persen toe. De techniek kan nog iets anders, maar ja… hoe vertellen we dit? De verloskundige en ik kijken elkaar aan en doen het voor. Gelukkig is er geen camera in de buurt, want dit ziet er achteraf gezien vast heel gek uit 🙂 Maar als ze de smaak te pakken heeft roep ik meneer en pak de camera erbij. Het gaat nu vast snel! En ja, dat is ook zo. Het hoofdje staat al.. Het schoudertje blijft haken, en de verloskundige doet wat ze kan doen om het kindje snel geboren te laten worden. Er hangt een gezonde spanning in de kraamkamer. Gelukkig, daar komt de rest van het lichaampje! Poeeh opluchting. Snel de warme doeken erbij pakken en het kindje inpakkken en een beetje kietelen zodat ze een prikkeling krijgt om te gaan ademen. Ook dat doet ze gelukkig snel. Weg spanning. En wat is de blijdschap groot!! It’s a baby girl 🙂
Broers en zussen
Als ook de placenta geboren is en de kraamvrouw er fris bij zit, mogen de grote broers en zussen hun kleine zusje bewonderen. Zij zijn ook erg blij.
De koffie en thee ceremonie wordt gestart met allemaal lekkers op tafel! Daar zit ik tussen dit liefdevolle gezin, ook de verloskundige moet blijven. Wat een gezelligheid. We leren elkaar beter kennen door in het Engels en Nederlands te praten. Want de kinderen spreken ook Nederlands. Dat is toch wel makkelijk voor de vertaling!
Naar huis
Moe en voldaan ga ik naar huis. Ik moet nog een half uurtje rijden om thuis te zijn. Onderweg denk ik na over de bevalling, en de rest van de kraamweek. Dit laatste vind ik eerlijk gezegd wel een beetje spannend. Spannend op een positieve manier. Hoe zou deze week verlopen in een situatie die ik nog niet eerder had meegemaakt? Een leuke nieuwe uitdaging voor mij. Ik heb er zin in!
Gemeentehuis
Binnen drie dagen moet de geboorteaangifte gedaan worden. Ik stel aan de kraamheer voor om samen naar het gemeentehuis te gaan. Dit vindt hij wel prettig. De dame bij het gemeentehuis vraagt de gegevens, op sommige vragen kan meneer prima zelf antwoord geven, en andere vragen kan ik beantwoorden. Tijdens het wachten kunnen wemooi even praten. Ik vraag veel over zijn familie. En natuurlijk krijg ik ook de vragen terug over mijn familie en mijn toekomst. Wat ik erg aan hem merkte is dat hij zijn familie erg belangrijk vindt. En er met veel liefde over wil praten. Ondanks de moeilijke communicatie kun je erg fijn met elkaar praten!
Mee eten
In de meeste gezinnen mag/kan ik met ze mee eten. Zo ook in dit gezin. Ik vind het wel heel speciaal. Er werd uitgebreid gekookt, en het voelde extra gastvrij omdat dit gezin het niet zo breed heeft. De eerste maaltijd moesten mijn smaakpapillen wel aan wennen zeg maar 😉 Later in de week aten we een soort pannenkoek/wrap met vlees en een sausje. Dat was echt lekker! Ik vind het wel belangrijk om het eten te proberen en te laten zien dan ik hun cultuur respecteer.
Zorgplan
Ik gebruikte onze ‘normale’ zorgplan. Daar schreef ik kort en krachtig in hoe het met moeder en de baby gaat. En ook de voedingsadviezen. Zoals jullie misschien wel weten zit er bij elke dag rapportage ook een schema bij voor de voeding om dat bij te houden. Ook dit gezin heeft dit netjes bij gehouden. Het scheelt dat meneer al wel redelijk Nederlands kan spreken en lezen. Ook had mijn collega conZulent het zorgplan ‘Kraamwijzer’ in beeld achtergelaten. Daar staan plaatjes in zodat ik die kon gebruiken tijdens de voorlichting. Dat is ook wel handig 🙂
Terugblik
De week is voorbij. Het gezin vindt het heel jammer dat de kraamweek afgelopen is. Het jongetje van 6 jaar en meisje van 8 jaar hielden me tegen, door met mij te gaan knuffelen. Ze vonden het zo gezellig! En ik ook. Zo’n liefdevol moment! Als ik er aan terug denk krijg ik een brok in mijn keel. Ik kijk echt met veel warmte en liefde terug op dit gezin. Wat zijn ze gastvrij. En speciaal om dit mee te mogen maken.
Zelf heb ik een beter beeld van deze mooie andere cultuur. Een verrijking. Ik voelde me onderdeel van het gezin. Wat zal deze babygirl een liefdevolle opvoeding krijgen!
Communicatie
En de communicatie, dat was zeker even spannend, maar het is helemaal goed gekomen. Erg grappig om met handen en voeten te verduidelijken aan de kraamvrouw. Van binnen moest ik wel om mezelf lachen! Duidelijk maken dat ik graag de controles wilde doen deed ik als volgt: wijzen naar mevrouw, mijn ogen aanwijzen en weer naar mevrouw wijzen naar haar onderkant (hechtingen controleren). En mijn eigen buik en pols aanwijzen. Dan was het voor haar wel duidelijk wat ik graag wilde 😉
En mijn Engels.. tsja.. wat moet ik daar van zeggen, haha. Ik heb m’n best gedaan, en het viel me ook niks tegen. Meneer snapte me eigenlijk elke keer wel. En: lang leve google translate!
Al met al, vond ik dit een hele leuke uitdaging die zeer geslaagd is!
Ik kijk met veel warmte en liefde terug op deze week!
Wat weer een prachtig verhaal en wat een mooie ervaring voor jou.
Gr, Pake en Beppe