Rompertjes. Wipstoeltjes. Slabbetjes. Speentjes. Kolfapparaatjes. In mijn omgeving gaan ze één voor één voor de bijl. Facebook loopt vol met foto’s van baby’s met Olvarit-gezichten. Met dikke buiken waar de aanstaande ouders met hun handen een hartje op hebben gemaakt.. Slapende baby’s met berenmutsjes op. Ik zit erbij en ik kijk ernaar.
Ik vind het fantastisch voor al die zwangeren en onlangs bevallenden. En gelukkig wist ik van bijna al deze mensen niet dat ze bezig waren met zwanger raken. Dat is fijn. Ik wil dat namelijk niet weten. Ooit wist ik het wel. Bij vriendin X. Dat was een ongemakkelijk halfjaar. Als je weet dat de pilstrips door de wc zijn gespoeld, word je ongevraagd meegesleept in een intiem samenzijn van twee geliefden. Ineens ben je veel te betrokken bij eisprongen, sekspartijen, ongesteldheden.
Elke keer wanneer vriendin X op een feestje met een wijntje in haar hand stond, dacht ik: het is dus nog niet gelukt. En dan zei ik maar dat het gemiddeld een jaar duurt om zwanger te raken. En dan beaamde zij dat net iets te snel. ‘Zul je net zien dat het over een maand ineens raak is.’
‘Ja, en ik moet nog zoveel voor mijn werk doen. Het is ook wel goed dat ik nog niet zwanger ben.’
Van dat praat.
Lulpraat.
Want het moment dat de pil door de wc is gespoeld, mag het ook wel gebeuren. De knoop is doorgehakt. Kom dan ook maar op met die ochtendmisselijkheid, die vermoeidheid, die vochtvasthoudende enkels. Dan is elke ongesteldheid er eentje teveel. Helemaal omdat je in je omgeving alleen maar van die succesverhalen hoort:
‘Nou, bij ons was het meteen raak!’
‘Theo hoefde maar naar mij te kijken en er zat al een baby in.’
Het zijn die succesverhalen, óf de ‘zestien keer IVF en nog niets’-verhalen. Die verhalen die je al helemaal niet wilt horen, ook al zou het ook voor jou realiteit kunnen worden.
Gelukkig raakte vriendin X na een half jaar zwanger. Nog nooit ben ik zo blij geweest voor iemand. En meteen zei ik tegen al mijn vrienden: houd het maar voor je. Vertel het me maar als het zover is. Wanneer jullie bij de fotograaf hebben gestaan en je vriend met zijn handen een hartje op jouw buik heeft gemaakt. Ook al ben ik geen fan van dat soort foto’s: alles beter dan mee moeten leven met iemand anders zijn ongesteldheden en eisprongen
Nynke de Jong (29) is journalist en schrijfster. Je kunt haar kennen van haar columns in de Leeuwarder Courant, haar blogs over Boer Zoekt Vrouw en haar boeken ‘Vrouw en Fiets’ en ‘Vrouw kijkt Sport’. In haar omgeving is iedereen zwanger, aan het bevallen of jonge moeder. Als buitenstaander kijkt ze naar al die hydrofielluiers, snoetenpoetsers en weeënremmers. Op deze plek schrijft ze over alle verwonderingen omtrent baby’s en bevallingen.