Een (h)echte band aangaan met de baby in je buik

Communiceren met je baby en een band opbouwen voor de geboorte; er wordt ontzettend veel onderzoek naar gedaan en over geschreven. En al die onderzoeken hebben een schat aan informatie opgeleverd die ons als mensheid zeker verder zal helpen. Maar het heeft ook een keerzijde. Want goede ouders als we willen zijn, voelen we toch ook wel een zekere druk om deze kennis en inzichten tot ons te nemen. We willen het beste voor ons kindje en dus nestelen we ons op de bank met een stapel dvd’s, boeken of onze telefoon. Lang niet altijd voelen we ons daarna beter. De grote hoeveelheid informatie en goedbedoelde adviezen kunnen je overspoelen en je soms zelfs een schuldgevoel geven. En regelmatig spreken experts elkaar tegen waardoor je gaat twijfelen wat nu eigenlijk ‘het juiste’ is. In dit blog geef ik je graag wat handvatten hoe hiermee om te gaan en hoe je op een authentieke manier invulling kunt geven aan het begrip ‘communiceren met je baby en een band opbouwen voor de geboorte’.

Information-overload

Dankzij epigenetisch onderzoek wordt steeds duidelijker wat een ongeboren baby precies meekrijgt van zijn tijd in de buik. Razend interessant natuurlijk en veel ouders verdiepen zich hier dan ook gretig in en halen er mooie inzichten uit. Maar aan de andere kant kan al die informatie er ook voor zorgen dat je ‘in je hoofd schiet’ en dichtslaat. Als je hersenen teveel prikkels en informatie van buitenaf te verwerken krijgen kan het lastig zijn om naar je gevoel te luisteren. In plaats van dat de informatie je handvatten geeft en de kennis je een gevoel van veiligheid brengt, kan het dan zorgen voor angstgedachtes: ‘zou het wel goed gaan, beweegt ons kindje wel voldoende?’ Sommige ouders voelen na het lezen een enorme verantwoordelijkheid naar hun kindje toe en ervaren druk om de tijd tot aan de geboorte zo goed mogelijk te besteden. En weer andere ouders ervaren een schuldgevoel om alles wat ze denken verkeerd gedaan te hebben of verzaakt hebben.

Mild zijn voor jezelf

We kunnen ontzettend streng zijn voor onszelf. En wat we vaak vergeten is dat er bijna iedere dag nieuwe onderzoeken worden gepubliceerd en inzichten worden gedeeld; het is nooit klaar. Met de kennis die je had heb je gedaan wat je dacht dat goed was en dat mogelijk was. Een schuldgevoel is niet nodig als je intentie goed was; het is een leerproces. Ik wist ook niet wat ik nu weet toen ik voor het eerst zwanger was 8 jaar geleden. Heb ik de tweede keer dingen anders doen? Ja absoluut. En nu ik zwanger ben van de derde doe ik het weer anders en dat is prima. Ik merk dat ik steeds milder voor mezelf kan zijn. Het gaat om je zwangerschap en geboorte in een verhaal te vatten, te begrijpen en deze inzichten te gebruiken. De wijze van conceptie, de manier waarop je zwangerschap verloopt; het brengt dingen omhoog waar je wat mee mag. Met als doel je bewust te maken van bepaalde dingen waarvan je nog van mag leren. Zo kun je als vrouw/moeder groeien en je kindje helpen groeien en opbloeien. En heel belangrijk om te onthouden; het is nu eenmaal niet altijd koek en ei, maar als de band in de zwangerschap over het algemeen liefdevol was dan kan je kindje zich in balans ontwikkelen, welke zaken zich ook voordoen.

De behoeftes van je baby erkennen

Een baby heeft volwassen en kinderlijke behoeften aan contact. Een baby is een volwassen ziel die zich tijdens de zwangerschap ontwikkelt naar kind-zijn toe. De wijze waarop jij met de ziel van je kindje communiceert helpt hem of haar om dit proces door te maken. Een baby ervaart elk gevoel en elke gedachte van zijn ouders tijdens de zwangerschap heel intens. Gevoelens van enthousiasme en liefde en ‘welkom zijn’, maar ook minder prettige gevoelens als onzekerheid, frustratie, verdriet of angst. Bijvoorbeeld ‘ik twijfel of ik het wel kan straks, werken en voor een baby zorgen’ of ‘ik vind zwanger zijn eigenlijk helemaal niet zo leuk’.

Wat je kunt doen als je zulke gevoelens opmerkt is dat je je bewust wordt van deze gevoelens en ze toelaat. Wegstoppen heeft geen zin, niet voor jezelf en ook niet voor je baby. Accepteer en deel je tegenstrijdige gevoelens met je baby, wees er eerlijk over. Hoe je dat doet is minder belangrijk dan dat je het doet. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: “Lieve baby, ik twijfel af en toe of ik eigenlijk wel zwanger wil zijn” en dan vertel je je persoonlijke omstandigheden. Vervolgens kun je het afsluiten door iets te zeggen als “ik probeer deze gevoelens helder te krijgen voor mezelf want ik kan me voorstellen dat het voor jou ook niet leuk is om in onzekerheid te verblijven.” Gebruik eenvoudige zinnen, het hoeft niet ingewikkeld te zijn. Door de acceptatie van deze gevoelens ontstaat er een bepaalde rust in je bekkengebied; het maakt ruimte. Ritmisch bewegen kan hierbij ook helpen. Het wiegen van je lichaam is bovendien fijn en goed voor je kindje vanwege het koesterende en opwekkende effect.

Authentiek communiceren door dicht bij jezelf te blijven

Als aanstaande ouders krijg je al (vroeg) in de zwangerschap op subtiele wijze informatie door over je kindje. Over de manier van communiceren, maar ook bijvoorbeeld over het karakter/temperament, over de naam, of over de geboorte. Voor de een komt die informatie uit ons onderbewustzijn of onze intuïtie, een ander noemt het geestelijke begeleiding van engelen of gidsen en een derde zegt dat het het kindje is deze informatie aan ons doorgeeft. Waar het vandaan komt en hoe je het noemt is niet zo belangrijk, waar het om gaat is dat als je je hiervoor openstelt het je kan helpen de juiste beslissingen te nemen voor jezelf en je kindje.

Dus luister naar je gevoel dat je haarfijn vertelt hoe, en op welke manier, je het beste met je kindje kunt communiceren. Wil je graag een brief schrijven aan je ongeboren kindje, iedere week op dezelfde dag een foto nemen van je buik of een (video)dagboek bijhouden voor later? Doe dat vooral als je je geïnspireerd voelt om dat te doen, als het goed voelt terwijl je ermee bezig bent en je er energie van krijgt!

Vind je het te ingewikkeld en loop je hier niet warm voor? Ook niet erg. Blijf dicht bij jezelf als je invulling geeft aan de communicatie met je kindje. Je kindje heeft jou niet voor niets uitgezocht! Als de vorm van de communicatie een struikelblok is, deel dan gewoon de gevoelens die je op dat moment hebt. Bijvoorbeeld: “ik verlang er naar om je in mijn armen te houden” of “ik voel me vandaag wat onzeker of ik de geboorte wel aan kan”, of “ik ben wat gespannen, maar vanmiddag neem ik wat meer rust en tijd om met je samen te zijn”. Communiceer het liefst iedere dag even met je kindje; betrek je kindje bij wat je doet en voelt, zonder er druk op te leggen. Er is geen goed of fout en op deze manier hoeft het helemaal niet moeilijk of tijdrovend te zijn.

Nog wat tips

• Sta er eens bij stil welk beeld je hebt over jezelf als vrouw en moeder. Bevestig jezelf in je kwaliteiten; “ik ben een liefdevol persoon”. “Ik kan alle taken van het moederschap aan”. “Ik ben in staat om een goede moeder te zijn“. Goed betekent niet perfect, maar dat je je goede en minder goede eigenschappen accepteert en dat je zoals je nu bent het moederschap aangaat met dit kind.
• Belangrijk is ook het bevestigen van de eigenwaarde van het kindje in de zin van: “ik ben blij dat je er bent”, ”ik voel dat je bij me bent” of “doordat jij er bent ervaar ik mijn leven als heel zinvol”. Stem je af op je kindje en stel je voor dat hij/zij een geliefde is.
• Ervaar je veel druk/verantwoordelijkheid in je zwangerschap om het goed te doen? Voel eens welk effect de algemene boeken en folders over zwangerschap en bevallen, risico’s en complicaties op je hebben als je ze leest. Voel je je tijdens of na het lezen verward, angstig of onzeker? Hou dan op met lezen en stop die energie in het (weer) in contact komen met je gevoel. Tijd, rust en aandacht maken dat je uit je hoofd komt en afdaalt in je lijf waar je je bewust kunt verbinden met je baby. Geniet van het zwanger zijn en voel je dankbaar

De beroemde Franse verloskundige Michel Odent verwoord wat ik hierboven beschrijf prachtig in zijn uitspraak “I usually claim that pregnant women should not read books about pregnancy and birth. Their time is too precious. They should, rather, watch the moon and sing to their baby in the womb.”. Zullen we dat weer wat meer doen?