(klus) Vakantie
Na een paar weken klusvakantie te hebben gehad, wacht ik voor de tweede keer op een gezin. Deze keer in ons nieuwe huisje. Het op wacht staan moet nu weer even wennen. Een ander huis betekent een nieuwe omgeving met andere geluiden. ‘Hey, was dat m’n telefoon, nee … nog niet!’. Tot zondagochtend!
Omkleden maar!
Ik zei tegen mijn vriend: ‘Ik ga mijn make-up maar eens doen, want straks zal de telefoon wel gaan. Heb ik in ieder geval mijn make-up maar klaar.’ En twee tellen later ging de telefoon. Van mijn collega kreeg ik de gegevens door: in mijn eigen (nieuwe) dorp deze keer. Op de buren na ken ik de inwoners nog niet, dus ook dit gezin is een verrassing voor me! Als ik op het punt sta te vertrekken belt de planning weer: ‘Het gezin moet toch nog even in het ziekenhuis blijven, want de temperatuur van de baby is iets gezakt. Hij mag nog even in de couveuse’. We spreken af dat we vanmiddag weer bellen zodra er meer bekend is. Ik trek m’n eigen kleren weer aan en ben benieuwd naar het volgende telefoontje. Wel fijn om te weten waar ik straks naartoe mag! Om 16:00 uur belt mijn collega van de planning weer: ‘Het gezin mag zo naar huis, de temperatuur van de baby is goed en stabiel. Om 17:00 uur word je verwacht.’
Opstarten
Na drie minuten in de auto ben ik aanwezig in het gezin. Ik neem mijn tas met weegschaal en andere spulletjes mee vanuit de auto. Eerst even kennismaken en ‘opstarten’. Hoe is de bevalling verlopen? Hoe is het met de temperatuur van de baby? Ik kijk mee met de borstvoeding en geef een paar tips. Ik maak het bedje klaar en geef de kraamheer uitleg bij het maken van de kruiken. Bij de kraamvrouw doe ik de controles. Tenslotte geef ik de laatste adviezen voor de nacht voor moeder en baby en vul het zorgplan in. Zo kunnen de kersverse ouders alles terug vinden. Het is in één keer zoveel informatie! Na twee slapeloze nachten kan ik me voorstellen dat ze niet alles kunnen onthouden. Dan is het fijn om de adviezen terug te kunnen lezen in het zorgplan.
Op de fiets
De volgende ochtend is het mooi weer en ga ik op de fiets naar het gezin. Ik heb mijn ‘zware’ tas daar laten staan, die hoeft gelukkig dus niet mee! Best lekker om ‘s ochtends op de fiets te gaan, even door de frisse lucht. En dan met een frisse blik weer aan de slag 😉
Borstvoeding
Het gezin is de eerste nacht thuis goed door gekomen. Alle drie hebben ze lekker kunnen slapen. Dat is fijn. We hebben de hele dag de tijd, dus kan ik het gezin veel leren. Voor hen is alles nieuw en ook wel een beetje spannend natuurlijk. Ook de borstvoeding is voor moeder en baby even wennen. De kraamvrouw heeft al aardig door hoe ze haar kleine man vast moet houden en waar ze op moet letten; een natuurtalent! De baby heeft nog iets meer tijd nodig. Hij pakt de borst goed vast, maar weet nog niet zo goed wat hij daarna zal doen. ‘Doorzuigen en drinken’ is dan makkelijk gezegd, maar hij moet het zelf nog even ervaren. We hebben er alle tijd voor, zo kan de kleine man rustig ontdekken hoe hij uit de borst kan drinken. Ik stel de kraamvrouw gerust dat het normaal is dat baby’s niet altijd direct weten wat ze moeten doen, en dat we hier geduld mee moeten hebben.
Natuurtalent
Met de dag krijgt de baby steeds beter door hoe hij kan drinken uit de borst. Ook de productie komt mooi op gang, hij wordt dus beloond voor het harde werken. Nu hij eenmaal door heeft hoe het moest en er melk uitkomt, is hij niet meer te stoppen! De rest van de week is de borstvoeding soepel verlopen. De baby is ook echt een natuurtalent. Een top team, mem en baby!
Ik vind het altijd fijn om te zien dat de borstvoeding goed verloopt. Dat moeder en baby hier beide van genieten. Hier doe je het voor! Prachtig!
Natuurlijk gaat het niet altijd gemakkelijk en verloopt het erg moeizaam (om wat voor redenen dan ook). Dat is dan erg vervelend en ook verdrietig. Ik probeer dan samen met het gezin om het alsnog te laten slagen. De ene keer lukt dat, maar soms houdt het dan helaas op en help ik bij de volgende voedingskeus.
Afsluiten
De kraamweek is snel voorbij gegaan! We hebben het gezellig gehad. Na acht dagen zit het er dan toch echt op en nemen we afscheid. Niet voor altijd, want het dorp is klein, dus komen we elkaar zeker weten nog eens tegen. Dan kan ik de kleine man weer bewonderen en horen hoe het gaat. Ik kijk er naar uit…
Wie weet tot snel ?!
Lief gezin, bedankt voor alles!
